Ulaskom u paviljon posetilac se zatiče u elipsi, vremensko-prostornoj mapi. Postoje tri sekvence izložbe:

1 NEMA KARTA – tabula rasa
2 ARHIVA – bivša sadašnjost; arhivski crteži projekta koji postepeno ispunjavaju nemu kartu
3 PUT U LAGOS – aktuelna sadašnjost; video snimci sa putovanja u Lagos

Transformacijom paviljona u elipsoidnu prostorno vremensku mapu koja objedinjuje arhivu sa aktuelnim stanjem, posetioci su pozvani da promišljaju i pozicioniraju se u potencijalima novog izgrađenog okruženja.

Bivša sadašnjost

Nakon traumatičnog kolonijalnog perioda, politika nesvrstanosti imala je veliki uticaj na društvo nezavisnih država Afričkog kontinenta šezdesetih i sedamdesetih godina 20. veka. Ove promene odrazile su se i na proces transformacije Afričkih gradova, u čemu su jugoslovenske arhitekte imale zapaženu ulogu.

Pokret nesvrstanih, kao specifična međunarodna organizacija, bio je promoter politike oličene u antikolonijalizmu, antiimperijalizmu, nezavisnosti, emancipaciji i koegzistenciji među državama. Jugoslavija je, kao jedan od predvodnika ovog Pokreta, kreirala aktivnu saradnju među državama članicama, koja se realizovala kroz brojne graditeljske poduhvate vezane za modernizaciju – industrijalizaciju i urbanizaciju mladih multinacionalih država u Africi.

Prvi samit Pokreta nesvrstanih, održan je u Beogradu 1961. godine i služio je kao reprezentacija Jugoslavije koja je i sama bila u procesu modernizacije. U to vreme počinje i aktivnost jugoslovenskih firmi na afričkom kontinentu. Među onim koje su delovale u zemljama globalnog juga najveću građevinsku delatnost imala je beogradska firma Energoprojekt. Brojne arhitekte iz ove firme gradile su u Africi, Aziji i Latinskoj Americi. Neki od izvedenih objekata, zamišljeni kao refleksije budućnosti, postali su simboli modernizacije i nezavisnosti ovih država. Veliki broj objekata koje je izgradio Energoprojekt bili su u ulozi međunarodne saradnje, kao što su kongresni centri, hoteli, aerodromi i međunarodni sajmovi. Ovi projekti upisali su afričke gradove na globalnu mapu nakon perioda kolonizacije. Jugoslovenske arhitekte deluju u duhu nesvrstanosti i međunarodne saradnje, a projekte su pratile i analize lokalne kulture, ankete sa lokalnim stanovništvom i implementacija znanja stečenih na licu mesta. Sa druge strane jugoslovenske arhitekte sprovodile su svoje inženjersko znanje zasnovano na principima efikasnosti i optimalnosti.

Okosnicu izložbe čini Internacionalni sajam u Lagosu, projekat koji je osmislio i vodio arhitekta Zoran Bojović. Projekat sajma u Lagosu, koji je izabran na međunarodnom konkursu i izgrađen 1974. – 1976. godine, podrazumevao je urbanizaciju 350 hektara močvarnog područja. Logika građenja je bila podređena efikasnosti i brzini izgradnje, pa se oblikovanje, preko 120.000 m2 sajamskih hala, svodi na multipliciranje jednog modula – jednakostraničnog trougla stranica 7.2 m. Sam objekat je  predstavljao simbol, tek uspostavljene multinacionalne države.  Svojom arhitekturom ovaj objekat predstavlja refleksiju nezavisne budućnosti ostavljajući za sobom kolonijalnu prošlost.

Aktuelna sadašnjost

Ograničenost i nepristupačnost arhiva, govori o našoj sredini koja je ovo znanje zanemarila. Društvene i političke okolnosti u kojima autori žive i rade imaju malo veze sa prošlošću o kojoj se ovde govori, a koja im generacijski i ne pripada. Dakle, na osnovama arhitekture autori putuju u Lagos, u izazovnu sadašnjost dinamičnog megalopolisa, sa namerom da u neposrednom doživljaju formiraju sopstveni odnos prema ovoj arhitekturi.

Internacionalni sajam u Lagosu bio je odredište na kojem su se nekada sastajali posetioci Svetske izložbe, a danas je mesto koje pritiska narastajuća metropola. Zbog ekonomske krize koja je zahvatila Afriku, sajamske aktivnosti zamiru sredinom 80-ih godina. Do kraja 90-ih hale su bile napuštene. Početkom 2000-ih počinje da se formira pijaca za trgovinu na veliko sa zapadnom Afrikom. Opasane neurednim barakama i skladištima izgrađenim u poslednjih dvadeset godina, i dalje stoje sajamske hale čiju arhitekturu je potrebno ponovo čitati. Ali ne u kontekstu nostalgije prema prošlosti i originalnim zamislima, već u odnosu na potrebe budućnosti. Sa ovim idejama autori posećuju sajam u februaru. Kroz istraživanje, oni nastoje da uspostave prostorne i vremenske refleksije i ustanove sadašnje potencijale ove arhitekture.

Međunarodni sajam u Lagosu se može posmatrati kao projekat grada, projekat arhitekture i projekat čoveka, čija je sadašnjost uvek aktuelna.

Put u Lagos i susreti sa sajmom imaju za cilj da preispitaju i obnove arhitektonske veze usmerene na ove prostore danas. Ova celina bi trebalo da afirmiše hitnost i potencijal sadašnjeg trenutka u kome se nalazimo u kojima se ova arhitektura može prepoznati kao resurs za oblikovanje budućnosti.